مهدی جابری/ “همسر یک مقام دولتی واردکننده بنزین است!” همین جمله کافی بود تا به سراغ گوینده‌اش بروم. سیدمهدی موسوی‌نژاد عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی در مصاحبه خود با من از ایجاد شرکت‌هایی در امارات و آلمان و ایران توسط برخی دولتی‌ها و اطرافیانشان پرده برمی‌دارد. او همچنین از آماده‌باش کمیسیون انرژی مجلس برای تحقیق و تفحص از مجموعه‌های وزارت نفت و سازمان محیط زیست سخن می‌گوید و حتی استیضاح و سوال را از گزینه‌های روی میز مجلس اعلام می‌کند. آنچه می‌خوانید حاصل این گفت‌وگو است.

* جناب آقای موسوی‌نژاد! ادعای سرطانزا بودن بنزین تولید داخل اواخر شهریورماه و بلافاصله با تغییر دولت مطرح شد. این فرض و احتمال وجود داشت که چنین ادعایی صحت و پشتوانه کارشناسی داشته باشد. کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی چه قدر برای مشخص شدن واقعیت تلاش کرد؟ به هر حال، سلامت مردم بر هر تصمیم و اقدامی ارجحیت دارد.

ـ وقتی چنین شایعه‌ای مطرح شود طبیعی است که یک دغدغه و نگرانی در طیف وسیعی از جامعه ایجاد شود. پس از ادعای سرطانزا بودن بنزین توسط سازمان محیط زیست به عنوان نخستین نهادی که این موضوع را اعلام کرد و بویژه موضع‌گیری ‌های خانم ابتکار، وظیفه دستگاه‌های نظارتی و قانونگذار از جمله مجلس شورای اسلامی این بود که برای روشن شدن حقیقت و حفظ سلامت مردم پیگیر موضوع شوند. بنابراین ما ورود کردیم و از تمام نهادها و شرکت‌های دست‌اندرکار و دخیل در تولید و توزیع بنزین توضیحاتی خواستیم.

معاون پالایش و پخش وزارت نفت به کمیسیون انرژی مجلس آمد اما توان پاسخگویی دقیق و مستند و مستدل درباره مباحث روز بنزین را نداشت. مثلا می‌گفت بنزین تولید داخل آلاینده است ولی ما بر اساس تاییدیه‌های وزارت نفت که به امضای مدیران همین دولت رسیده بود، به ایشان می‌گفتیم که قبلا نظرات دیگری داشته‌ است. می‌خواهم بگویم افرادی که اکنون مجبور به دفاع از واردات بنزین هستند، چاره‌ای ندارند جز اینکه گفته‌های سابق خود را نقض کنند و به تناقض‌گویی بیفتند.

وقتی از همین فرد و مقامات دیگر وزارت نفت می‌خواستیم که مستندات خود را مبنی بر آلاینده و خطرناک بودن بنزین تولید داخل ارائه کند، هیچ سند و مدرکی نداشتند و نمی‌توانستند پاسخ قانع‌کننده‌ای بدهند. فقط گزارش عملکرد می‌دادند که فلان قدر بنزین تولید می‌کنیم! خب این را که همه می‌دانند و گزارش عملکردها همیشه به دست ما می‌رسد.

ما همچنین با برخی کارشناسان و مقامات وزارت نفت ارتباط برقرار کردیم و آنها با قاطعیت، آلایندگی خطرناک بنزین تولید داخل را تکذیب کردند. آنها گفتند سازمان محیط زیست می‌تواند با استفاده از تجهیزات آزمایشگاهی که در اختیار وزارت نفت یا حتی مجموعه‌های دیگر قرار دارد، برای آنالیز و آزمایش هر نمونه‌ای از بنزین اقدام کند. اما سازمان محیط زیست همچنان ادعا داشت که بنزین تولید داخل آلوده است. آنها حتی حاضر نشدند برای اثبات صحت ادعای خود به آزمایشگاه‌های معتبر و مجهزی که در سطح کشور وجود دارد مراجعه کنند.

از سازمان محیط زیست، سازمان استاندارد، بخش خصوصی و پتروشیمی‌ها دعوت کردیم تا در کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی حضور یابند و توضیحات خود را ارائه کنند.

* از نظر شما توضیحات سازمان محیط زیست تا چه اندازه قانع کننده بود؟ آنها ادعایی را مطرح کردند و باید آن را برای شما ثابت می‌کردند.

ـ طراح شایعه آلودگی بنزین، سازمان محیط زیست بود. نماینده این سازمان به کمیسیون انرژی آمد و اعلام کرد که ما بنزین تولید داخل را اصلا آنالیز نکرده‌ایم و حتی تجهیزات لازم برای این کار را در سازمان‌مان در اختیار نداریم.

هرچه از نماینده این سازمان می‌پرسیدیم که آیا آنالیزی درباره بنزین تولید داخلی داشته‌اید؟ می‌گفت “نه اما 100 درصد آلوده است.” از او می‌پرسیم آیا بنزین وارداتی را تست کرده‌اید. پاسخ می‌داد “نه! اما 100 درصد استاندارد است!”

* سازمان استاندارد چطور؟ آیا آنها اصلا موظف به آزمایش بنزین تولیدی و وارداتی هستند؟

ـ نماینده سازمان استاندارد هم به کمیسیون توضیحاتی داد و گفت ما از همان اول به موضوع ورود نداشته‌ایم. جالب است که این سازمان می‌گوید حتی یک بار هم بنزین وارداتی را ?که جزو ماموریت ذاتی سازمان استاندارد است? آزمایش و بررسی نکرده‌ است. سوال ما به عنوان نماینده مردم در مجلس این است که چرا سازمان استاندارد را خلع ید کرده‌اند و اجازه نمی‌دهند وظایف ذاتی و قانونی خود را انجام دهد.

* سازمان محیط زیست ادعا دارد که نمونه‌‌هایی از بنزین تولید داخل را به آزمایشگاه‌هایی در کشور آلمان ارسال کرده است و در آنجا مشخص شده که این بنزین سرطانزا و آلاینده است.

ـ بله! مشخص نیست سازمان محیط زیست مطابق کدام مستندات مدعی ارسال نمونه‌های بنزین به کشور آلمان است و آیا می‌تواند سندی از پاسخ و نتیجه آزمایشگاه‌های آلمان مبنی بر سرطانزا بودن بنزین تولید داخلی ارائه کند؟

از طرف دیگر مراجعه سازمان محیط زیست به مراکز خارجی مثل آزمایشگاه‌های آلمان برای آزمایش بنزین تولید ایران نشان می‌دهد که آنها اعتقادی به دانش و توان داخلی ندارند.

به نظر ما اقدامات سازمان محیط زیست رویکرد سیاسی دارد و آنها به دنبال بهانه و توجیه برای واردات بنزین بودند و هستند. سازمان محیط زیست در چندماه اخیر نتوانسته هیچ چیزی را ثابت کند و فقط ادعا مطرح می‌کند.

ما در مقطعی در زمینه بنزین تحریم شدیم و حتی امریکا اعلام کرد که ما به واسطه تحریم بنزین، ایران را پای میز مذاکره کشاندیم. یعنی آنها برای بنزین ما برنامه‌ریزی کرده بودند. چرا که بنزین یک محصول مهم و استراتژیک برای کشور است.

پس از وضع تحریم بنزین، جمهوری اسلامی ایران تدابیری برای تولید بنزین در داخل کشور اتخاذ کرد. در زمینه بنزین استانداردهای مختلفی وجود دارد. اما در بیشتر کشورهای دنیا به سمتی حرکت می‌کنند که میزان آلایندگی بنزین را به حداقل برسانند چرا که هر بنزینی دارای آلایندگی است و نمی توان ادعا کرد که یک نوع بنزین یا یک استاندارد مشخص هیچ آلایندگی ندارد.

* شاید یکی از دلایل مخالفت سازمان محیط زیست با بنزین داخلی این باشد که این بنزین یورو 2 است و یورو4 نیست.

ـ مگر بنزینی که از خارج وارد می‌کنند چه استانداردی دارد؟ آن هم یورو 4 نیست. تا پایان دولت هشتم، پالایشگاه‌هایی برای تولید بنزین با استاندارد یورو4 در کشور نداشتیم اما در دولت نهم سرمایه‌گذاری‌هایی شد تا بخشی از پالایشگاه‌های کشور تولید بنزین یورو4 را در دستور کار قرار دادند و نتیجه اش این شد که اکنون 17 میلیون لیتر بنزین مطابق با این استاندارد تولید می کنیم.

در کنار این استاندارد، بنزین یورو 2 نیز داریم که در این استاندارد درصد بنزن موجود در بنزین بیشتر از یورو4 است. اما این بدان معنا نیست که تولید بنزین یورو 2 خلاف است چرا که این یکی از استانداردهای پذیرفته شده در کشورهای دیگر بوده و هست.

* پتروشیمی‌ها قبلا در تولید چه میزان بنزین نقش و دخالت داشتند؟ آیا به میزانی بود که ارزش جوسازی داشته باشد؟

ـ کشور ما روزانه 70 میلیون لیتر مصرف بنزین دارد که باید تامین شود. از این میزان، 61 میلیون لیتر توسط پالایشگاه‌ها تولید می‌شود که 17 میلیون لیتر آن استاندارد یورو4 دارد و مابقی یورو2 است.

از طرفی 6 میلیون لیتر از نیاز بنزین کشور توسط پتروشیمی‌ها تامین می‌شد. البته پتروشیمی‌ها تولید بنزین ندارند بلکه اکتان‌افزا تولید می‌کنند و محصول آنها با بنزن کمتر از دو درصد وارد بازار مصرف می‌شود و تنها مراکزی که واحد بنزن‌زدایی دارند همین پتروشیمی‌ها هستند و پالایشگاه‌ها چنین کاری انجام نمی‌دهند. طبیعتا درصد بنزن در بنزین‌های ترکیبی پتروشیمی‌ها پایین‌تر از پالایشگاه‌ها است. اما انگشت اتهام برخی دولتمردان و سازمان محیط زیست به سمت بنزین پتروشیمی‌ها رفت. در حالی که ریفرمیت گرفته شده از پتروشیمی‌ها در جای دیگری با بنزین تولیدی پالایشگاه‌ها ترکیب می‌شود.

نکته مهم این است که فقط 6 میلیون لیتر از بنزین مصرفی‌مان با مشارکت پتروشیمی‌ها تولید می‌شد. این افرادی که اینهمه داد و بیداد و جوسازی کردند، چه هدف و منظوری داشتند؟ مگر نسبت 6 میلیون لیتر در برابر 70 میلیون لیتر بنزین مصرفی کشور چه قدر است؟ این 6 میلیون لیتر بنزین نه‌تنها آلودگی مورد ادعای سازمان محیط زیست را ندارد بلکه در جنوب کشور تولید می‌شود. اصلا چنین بنزینی در تهران توزیع نشده. چرا که حمل این بنزین به تهران و مرکز کشور صرفه اقتصادی ندارد. کدام عقل سلیم قبول می‌کند که بنزین تولید شده در جنوب کشور به تهران حمل شود و بنزین تولید شده در پالایشگا‌های تهران و اراک و… به جنوب کشور برود! این یک کار پرضرر است و انجام آن هیچ نفع اقتصادی ندارد.

* اگر ادعاها درباره آلایندگی بنزین تولید داخل صحت داشته باشد، آیا این موضوع نباید در خود وزارت نفت حل شود؟ البته گویا مدیران وزارت نفت دولت یازدهم چندی قبل حتی استاندارد بنزین داخلی را تایید کرده بودند.

ـ بله! این که اصلا به پتروشیمی‌ها ارتباط ندارد. این موضوع به خود وزارت نفت مثلا به پالایش و پخش برمی‌گردد که کار ترکیب را انجام می‌دهند. بنابراین دست خودشان است.

70 درصد بنزین پتروشیمی‌ها در پتروشیمی نوری (برزویه) تولید می‌شود و مطابق اعلام و تایید وزارت نفت، شاخص‌ها و استانداردهای لازم را داشته است؛ اکتان 97 درصد، بنزن 1.87 درصد. این چیزی است که در تاریخ بیستم بهمن‌ماه 1392 توسط مدیر هماهنگی و نظارت بر تولید شرکت پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران اعلام شده است. این شرکت و این مقام مسئول که متعلق به خارج از وزارت نفت یا دولت قبل و پتروشیمی نیست. در این سند ذکر شده است: “مشخصات فنی ریفرمیت پتروشیمی‌ها مشابه ریفرمیت تولیدی پالایشگاه‌ها بوده و در برخی موارد ممکن است میزان آروماتیک و بنزن اختلاف ناچیزی داشته باشد لکن پس از اختلاط با دیگر مولفه‌های بنزین مشابه بنزین تولیدی در پالایشگاه‌ها به بازار عرضه می‌گردد.”

* در حال حاضر کیفیت بنزین تولیدی داخل و نیز بنزین وارداتی را کدام نهاد ارزیابی و سنجش می‌کند؟

در وزارت نفت دو مجموعه برای آزمایش و تعیین کیفیت بنزین فعال هستند؛ یکی شرکت پالایش و دیگری شرکت پخش. قاعدتا نهادهای تولید کننده بنزین نمی‌توانند مرجع مناسبی برای تعیین یا تشخیص کیفیت بنزین باشند. این اشتباه است. تولیدکننده که نباید تایید کننده محصول باشد. حتی وارد کننده بنزین از خارج نیز صلاحیت لازم و کافی برای تایید کیفیت بنزین وارداتی را ندارد.

الان وزارت نفت به عنوان واردکننده بنزین، خود را استانداردساز و کیفیت‌سنج می‌داند! و این یکی از اشکالات کار است.

* چه می‌شود که مجموعه مهمی مانند وزارت نفت، علیه تولید خودش موضع می‌گیرد؟ البته روابط عمومی و دیگر نهادهای وابسته به وزارت نفت بارها در اطلاعیه‌ها و مصاحبه‌هایی که غالبا رویکرد کارشناسی داشت در واکنش به ادعاهای محیط زیست اعلام کردند که بنزین تولید داخل استانداردهای لازم را دارد.

ـ متاسفانه مجموعه وزارت نفت ناگهان تغییر رویکرد داد و از موضع مدافع بنزین تولید داخلی به موضع مخالف بنزین داخلی و موافق واردات بنزین جابجا شد. این برای ما عجیب بود. چه اتفاقی افتاد که رویکرد وزارت نفت ناگهان تغییر یافت؟ این یک ابهام مهم است. در همین دولت یازدهم از بنزین تولید داخل دفاع شده است. همین دولت نسبت به ادعاها و شایعات سازمان محیط زیست واکنش نشان داده و جوابیه و تکذیبیه برای آن صادر کرده‌اند. مقامات همین دولت یازدهم در دفاع از بنزین تولید داخلی مصاحبه کرده‌اند اما چه شد که همان افراد و همان نهادها در یک زمان کوتاه متحول شدند و به نتیجه‌ای دیگر رسیدند. مگر می‌شود بنزین استاندارد با گذشت یک ساعت، سرطانزا شود؟! اگر منظورشان این است که خطای آزمایشگاهی، آلایندگی بنزین را مشخص نکرده بود، خب چه تضمینی هست که این خطا اکنون وجود نداشته باشد؟ وقتی ما با کارشناسان وزارت نفت صحبت و از آنها سوال می‌کردیم، از بنزین تولید داخل دفاع می‌کردند و مستندات خود را هم به ما ارائه می‌دادند.

* من قبلا مصاحبه‌ای داشتم با آقای سیدعلی.س. م از مدیران مجموعه وزارت نفت. ایشان به طور مستند و کارشناسی به تشریح وضعیت بنزین تولید داخل پرداخت و پاسخ مستدلی به جوسازی‌ها داد. حتی از وزارت نفت دفاع کرد اما ایشان اکنون ممنوع‌المصاحبه شده و به هیات بدوی رسیدگی به تخلفات کارکنان نفت معرفی شده است.

ـ بله! متاسفانه من شنیدم که با ایشان برخورد شده و برایش پرونده‌سازی کرده‌اند. چرا برخورد کرده‌اند؟ مگر ایشان کارشناس نیست. حرف سیاسی که نزده است. فقط نظر کارشناسی خود را گفته است. دلیل برخورد با او را نمی‌فهمم. اینکه بگوییم چون شما حرف و نظر کارشناسی خود را گفته‌ای و ما باید برخورد کنیم، مصداق استبداد است.

ما از مسئولان پتروشیمی هم دعوت کردیم به کمیسیون انرژی مجلس بیایند اما متوجه شدیم که آنها را تهدید کرده‌اند که حق ارائه هیچ مستنداتی را ندارند وگرنه با آنها برخورد می‌شود! خب این یعنی چه؟ چرا؟ مگر برخی دولتمردان دنبال چه هستند؟ اگر هدف همه ما شفاف‌سازی و حل مشکلات است، پس باید اجازه اظهارنظر و ارائه مستندات برای تمام افراد و شرکت‌ها و نهادها فراهم باشد. مگر فعالان و کارشناسان حوزه نفت و پتروشیمی چه کسانی هستند و چه چیزی می‌خواهند بگویند. جز اینکه مستنداتی ارائه دهند که بنزین تولید داخل سرطانزا و آلاینده نیست. چرا برخی افراد از مستندات می‌ترسند و چرا فضای کارشناسی را می‌بندند؟ پشت قضیه چیست؟

* ادعا شده است که میزان بنزن در بنزین تولید داخل بالاتر از حد استاندارد است. مگر در دولت‌های هفتم و هشتم که همین افراد در حوزه نفت و محیط زیست مسئولیت داشتند، میزان بنزن چند درصد بوده است؟

ـ در دولت آقای خاتمی و در زمانی که همین آقایان مسئولیت مستقیم در وزارت نفت داشتند، بنزینی وارد کشور می‌کردند که پنج تا هفت درصد بنزن داشت و تقریبا هفت برابر پایین‌تر از استانداردهای بین‌المللی بود. چطور می‌شود که الان بنزین با بنزن کمتر از دو درصد را آلوده اعلام می‌کنند!

در زمانی که خانم ابتکار در دولت آقای خاتمی رییس سازمان محیط زیست بود، بنزین با بنزن 4.5 درصد در برخی پالایشگاه‌ها تولید می‌شد و گاه این میزان به 7 درصد می‌رسید اما جای سوال و تعجب است که ایشان در آن زمان هیچ نگرانی و دغدغه برای به خطر افتادن سلامتی مردم نداشتند.

خود کارشناسان وزارت نفت به طور مستند به من گفتند که در دولت‌ آقای خاتمی بنزین با بنزن 7 درصد نیز در کشور تولید شده است. اما من هر چه قدر جست‌وجو کردم حتی یک بار اظهار نگرانی در مصاحبه‌ها یا اطلاعیه‌های سازمان محیط زیست و خانم ابتکار پیدا نکردم.

شما اگر می‌خواهید بنزین وارد کنید، خب خیلی راحت و بدون جوسازی بگویید قصد واردات بنزین داریم. چرا تولید و توان داخلی را زیر سوال می‌برید. باز هم باید به گفته‌های کارشناسان وزارت نفت اشاره کنم که به بنده اعلام کردند بنزین وارداتی که اتفاقا شوهر یکی از مقامات دولتی در آن دست و نقش دارد، به هیچ وجه کیفیت بهتری نسبت به بنزین تولید داخلی ندارد و حتی استاندارد بودن آن به تایید آزمایشگاه‌های معتبر نرسیده است. منظورم این است که برخی افراد اصرار بر سرطانزا بودن بنزین داخلی داشتند اما الان بستگان و نزدیکان همین افراد مشغول واردات بنزینی به کشور هستند که اگر بخواهیم با ادبیات خودشان صحبت کنیم باید بگوییم بنزین وارداتی آنها به کشور سرطانزا است.

* البته خانم ابتکار در زمانی که عضو شورای شهر تهران نیز بود نسبت به آلایندگی بنزین تولید داخل هشدار می‌داد. آیا این می‌تواند از شائبه سیاسی بودن طرح این شایعات در دولت یازدهم بکاهد؟

ـ اتفاقا من می‌خواهم بدانم چه دلیلی داشته و دارد که خانم ابتکار از زمانی که در شورای شهر تهران حضور داشت تا زمانی که در دولت یازدهم رییس سازمان محیط زیست شد اصرار بر سرطانزا و خطرناک بودن بنزین تولیدی داخل داشته و دارد. این سوال برای من حل نشده است. ایشان باید جواب بدهد. مگر آلودگی هوای تهران فقط به خاطر بنزین بوده یا هست؟ چرا ایشان به مولفه‌های دیگر که تاثیر بسزایی در آلودگی هوای تهران داشته و دارند توجهی نمی‌کند؟ چرا خانم ابتکار درباره گازوئیل 5 هزار تا 10 هزار پی‌پی‌ام هیچ سخنی نمی‌گوید؟ اینکه دهها برابر بنزین آلودگی دارد. چرا ایشان فقط اصرار بر آلایندگی بنزین دارد؟

حتی کارشناسان سازمان محیط زیست هم اظهارات خانم ابتکار مبنی بر آلایندگی بنزین در سال‌های گذشته را تایید نمی‌کنند. این هم یک سوال است که چرا با وجود کارشناسان متعدد در محیط زیست، هیچ کس اعلام نگرانی نکرده بود اما ناگهان خانم ابتکار پیدا می‌شود و ادعاهایی مطرح می‌کند.

استفاده از فضای کشور آنهم به نفع منافع خود افراد اصلا زیبنده نیست. این خیانت به حقوق مردم است. حتی خانم ابتکار اصلا حاضر نیست با کارشناسان فنی استانداردسازی و کیفیت سنجی بنزین در وزارت نفت صحبت کند. اینکه در هوا حرف بزنیم و روی حرفمان بایستیم و اصرار نابجا بر آن داشته باشیم، به هیچ وجه تناسبی با کار تخصصی و کارشناسی ندارد.

من نمی‌توانم مواضع ضد و نقیض وزارت نفت و سازمان محیط زیست را هضم کنم. اگر هدف ما چیزهای دیگری است، چرا با طرح ادعا و شایعه به کشور و مردم خیانت می‌کنیم؟

* شما و همکارانتان در مجلس و نیز منتقدان دیگر واردات بنزین از سوی برخی دولتمردان و مقامات محیط زیست متهم به سیاسی‌کاری هستید. از نظر آنها منافع شما در تولید بنزین سرطانزا بوده است.

ـ کمیسیون انرژی مجلس به عنوان یک مرجع ناظر، وظیفه خود می‌دانست که به موضوع وارد شود و آن را پیگیری کند. ما اگر سکوت کنیم خیانت کرده‌ایم. چرا و در برابر چه چیزی باید سکوت کنیم؟ اگر کسی می‌خواهد اقدام به واردات بنزین کند چرا دانش کارشناسان خودمان و توان داخلی‌مان را تخطئه می‌کنیم و زیر سوال می‌بریم. وقتی مسئولان ارشد نظام، دستاورد این کارشناسان در مقابله با تحریم‌ها را تحسین کرده‌اند، چه دلیلی دارد که ما درصدد تخریب کارشناسان و زیرسوال بردن دستاوردهای‌مان باشیم.

تا می‌خواهیم صحبت کنیم می‌گویند سیاسی است. مگر ما این حق را داریم که به خاطر یک اتهام نادرست و بی‌اساس مبنی بر سیاسی‌کاری، موضوع را رها کنیم تا دیگران به مردم خیانت کنند؟ اگر قرار باشد از این اتهامات بترسیم و سکوت کنیم، خب ما هم مثل آنها به مردم و بیت‌المال خیانت کرده‌ایم.

اعتقاد من این است که پشت این قضیه منافعی خوابیده و یک زد و بندهایی وجود دارد. در تولید داخلی رانت وجود ندارد و اگر هم باشد خیلی محدود است اما شک نکنید که الان در واردات بنزین رانت بسیار بیشتری وجود دارد و انگیزه برای سیاسی‌کاری به منظور واردات بنزین زیاد است. قراردادهای بنزین مانند نفت نیست که طولانی مدت باشد. بنابراین خیلی راحت می‌توان در قراردادهای موقت و کوتاه مدت بنزین رانت ایجاد کرد.

هدف از تمام این شایعات و هجمه علیه تولید داخلی این بوده که بتوانند اقدام به واردات بنزین کنند. این افراد به دنبال توجیه‌سازی و بهانه‌تراشی برای رسیدن به انگیزه اصلی و هدف خود بودند.

من تعجب می‌کنم از اصراری که برخی مقامات محیط زیست در حمایت از واردات بنزین دارند. اصلا کار اصلی و اساس فعالیت محیط زیست ارتباطی به واردات بنزین ندارد. آنها باید دنبال کیفیت‌سنجی و اظهارنظر مستند و کارشناسی باشند. آنها باید اعلام کنند که مثلا کشور نیاز به تولیدات دیگری دارد، نه اینکه بگویند کشور نیازمند واردات بنزین است. اگر واقعا تولید داخل مشکل دارد چرا پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌ها را به فعالیت و تولید در چارچوب خاص و با مولفه‌های مشخصی ملزم نمی‌کنند؟ در شرایط امروز ایران و جهان بهترین کار این است که در همین زمینه سرمایه‌گذاری کنیم.

* شما قبلا در مصاحبه‌ای اعلام کردید که همسر یک مقام دولتی، واردکننده بنزین است. چند روز بعد به طور دقیقتر مشخص شد که منظور شما این است که شوهر یک خانم در دولت یازدهم واردکننده بنزین است. چطور به این نتیجه رسیدید؟

بله! همسر یک خانم در دولت یازدهم، یک شرکت واردات و صادرات دارد که در کشور امارات ثبت شده و در این شرکت با یک فرد آلمانی شریک است. آنها نفتای سبک و سنگین ایران را به امارات می‌برند و ترکیب می‌کنند و دوباره وارد کشور می‌کنند! دقیقا همان روندی که قبلا در کشور خودمان انجام می‌دادیم را الان در امارات انجام می‌دهند.

همچنین بعضی از این شرکت‌ها در ایران ثبت شده‌اند، برخی در آلمان و برخی در امارات ثبت شده‌اند. بعضی افراد که شرکت‌هایی در زمینه واردات و صادرات ایجاد کرده‌اند منتسب به همین مراجع و افرادی هستند که نقش زیادی در حاشیه‌سازی و جوسازی علیه بنزین تولید داخل داشته‌اند. اطلاع دقیق و مستند دارم که این افراد همین الان در حال واردات بنزین هستند.

دست بعضی از دولتمردان نیز در کار است و با این شرکت‌ها همراهی می‌کنند. بارها گفته‌ایم که اگر این افراد و مقامات توضیح قانع‌کننده ندهند، ما به طور جدی ورود می‌کنیم. در کمیسیون انرژی کمیته‌ای تشکیل شده و یکی از وظایف این کمیته بررسی واردات بنزین توسط افراد مختلف در دولت یا خارج از دولت است. باید مشخص شود چه رابطه‌ای بین چند شرکت‌ واردات بنزین با برخی نهادهای مرجع کشور وجود دارد که آنها را به سمت تایید و دفاع از واردات بنزین سوق می‌دهد. این ارتباطات اگر افشا شود، پاسخ بسیاری از سوالات برای افکار عمومی مشخص می‌شود.

* به هر حال ادعایی که از سوی مجموعه تحت امر خانم ابتکار مطرح شد در نهایت مصوبه و تصمیم دولت برای واردات سالانه 3 میلیارد و 650 میلیون لیتر بنزین را در پی داشت. این رقم ناچیزی نیست. افکار عمومی از شما و همکارانتان انتظار دارد که به عنوان نماینده مردم، برای مشخص شدن حقایق و جلوگیری از تخلفات و رانت‌ها اقدام کنید.

- دو میلیارد دلار بابت واردات بنزین، ارز از کشور خارج می‌شود. برخی افراد کل کشور را فدای یک سری منافع خودشان می‌کنند. گاهی به ما خرده می‌گیرند و کنایه می‌زنند که چرا دلواپس هستیم. بله! ما واقعا نگرانیم. نگران رانت‌خواری؛ نگران به یغما بردن و چپاول کردن حقوق مردم هستیم. آیا نگران کردن مردم برای رسیدن به منافع شخصی، فریب‌کاری نیست؟ آیا اسم این کار فریب افکار عمومی نیست؟ عجیب است که فردی به نام دلسوزی برای مردم، شایعه‌ای را به دروغ مطرح می‌کند تا خود یا بستگانش به منافع اقتصادی برسند. این یعنی دروغ گفتن به مردم.

ضرورت دارد نهادهای نظارتی و قضایی کشور به موضوع ورود کنند و البته سازمان بازرسی کل کشور اقداماتی در این باره انجام داده است. ما در مجلس نیز تحقیق و تفحص از چند سازمان و نهاد و شرکت را در دستور بررسی داریم از جمله شرکت پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی، سازمان محیط زیست، سازمان استاندارد و دیگر نهادهای مرتبط و دخیل در حوزه نفت و بنزین. اگر در روزهای آینده پاسخ قانع‌کننده‌ای برای ابهامات و سوالات موجود داده نشود قطعا برای تحقیق و تفحص اقدام می‌کنیم و حتی اگر لازم باشد تا مرحله استیضاح و سوال هم پیش خواهیم رفت.